Το Παραμύθιον γεύτηκα , πέρα στο Βατοπαίδι και έγινα ευθύς της Δέσποινας, Πλάστη μου στερνοπαίδι… Θεόγραφον βουβώς κοιτώ, την Πάνσεπτην σου εικόναν και ύμνους ακούω εις την καρδιάν, που δεν έψαλλε στόμαν. Της παρθενίας τα σύμβολα , στολίζουν τη στολήν σου και όποιος το χάδιν σου δεκτεί , χαίρει την αρωγήν σου. Οι πάνσεπτοι σου [...]![]()
