Η ανάσα όλων των Ελλήνων κομμένη. Όλη η Αθήνα ωργισμένη. Ποιός θα αναχαιτίση αυτήν την οργή; Προς ποιά κατεύθυνσι θα διοχετευθή. Αν… αν… αν… –δυσκολευόμαστε να το γράψουμε–, τότε τι θα γίνη; Τότε ποιός θα μας δώση δάκρυα να χύσουμε, θρήνους για να θρηνήσουμε, κραυγές και οιμωγές να στείλουμε στους ουρανούς; Που θα βρούμε τόσες [...]![]()
