Του Βασίλη Χαραλάμπους Καταμεσής στο μονοπάτι για την Ιβήρων η μεγάλη πέτρα πεισματικά σου γνέφει λίγο στην άκρη να τη βάλεις. Εγνοια και τούτη λιγοστή για τους τόσους άλλους που θάρθουν. Κάπως έτσι του Γέροντα η ορμήνεια πως μεράκι και τούτο της καρδιάς για τους τόσους περαστικούς καλό διάβα για νάχουν. *ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ [...]![]()
