Πανήγυριν οι μονασταί , τελούσιν άνευ κόπου, δόξαν εις Παντάνασσαν, ψάλλουσιν μετά πόθου. Το παραμύθιον βοά, απείρως εις καρδίαν και ψάλλουσιν οι ισάγγελοι, Δόξα , Παραμυθία…. Πατέραν – Καθηγούμενον, έχουν εις εξορίαν και του στεφάνου ο σταυρός, χαράν δίδει κρυφίαν… Έτσι βάδισαν οι Άγιοι, πλήθος, εις ιστορίαν και λάμπει ακόμα η ψυχή, μες, την επαγγελίαν, [...]![]()
